Algemene Informatie VGV

De World Health Organization (WHO) definieert 4 typen VGV:

NVOG. (2019). Medische zorg voor vrouwen en meisjes met VGV: Leidraad.

Besnijdenis kan zowel korte als langer termijn gevolgen hebben.

Korte termijn gevolgen:

• Bloedingen (5-62%)
• Klachten bij plassen, pijn of ophoping urine in blaas ook wel urineretentie genoemd (8-53%)
• Genitale zwelling (2-27%)
• Extreme pijn (wanneer de ingreep zonder verdoving plaatsvindt)
• Kans op infecties: lokaal, bloedvergiftiging, abcesvorming, of (overdraagbare) infecties zoals: hepatitis, hiv en tetanus

Langere termijn gevolgen:

• Littekens: verdikte littekens (keloidvorming),huidcysten kunnen pijnlijk zijn (3%)
• Menstruatieklachten
• Klachten van urinewegen: Moeilijke en/of pijnlijke urinelozing, vaak blaasontstekingen. (meeste bij type 2-4)
• Pijn bij gemeenschap en verminderde seksuele functie: negatieve invloed op seksualiteit
• Hypertone bekkenbodem en chronische pijn in de onderbuik
• Chronische genitale/vaginale infecties.
• Verdenking verhoogde kans op hiv en hepatitis B infectie door sneller wondjes aan vulva.
• Infertiliteit
• Moeizame bevalling: langdurig bevalling, bloedingen, letsels aan geboortekanaal en vaker is er een keizersnede nodig. We zien ook dat er vaker een reanimatie van de baby nodig.
• Aanvullende medisch ingrijpen om seksuele gemeenschap en bevalling mogelijk te maken
• Psychologische en psychosociale problemen na de ingreep: zoals posttraumatische-stressstoornis (PTSS), angst en depressie.

1. Conservatieve behandeling

Met conservatief wordt er bedoeld dat er geen operatieve ingreep zal plaats vinden. Er wordt dan begeleiding geboden om de klachten of symptomen te verlichten. Denk daarbij bijvoorbeeld aan begeleiding bij een psycholoog, seksuoloog of bekkenboden fysiotherapeut. Dit kan al voldoende aansluiten bij de hulpvraag. Vaak is dit stap 1 en kan dit ook tegelijkertijd met een traject waarbij een operatieve ingreep overwogen wordt.

2. Operatieve behandeling

• De-infibulatie: is een klein chirurgische ingreep om het littekenweefsel dat de plasbuis of vagina (gedeeltelijk afsluit) te openen. Dit wordt soms aangeduid als ¨omkering¨ van een besnijdenis echter is dat niet correct, dit is geen herstel van een besnijdenis alleen het openen van littekenweefsel. Dit is vaak nodig bij type 3 waarbij de vaginale opening vernauwd is. Dit kan ook nodig zijn tijdens of voor een bevalling.
  Deze ingreep kan onder lokale verdoving gedaan worden.
  Kans op complicaties zijn erg klein.
• Clitorale reconstructie chirurgie: Bij clitorale reconstructie wordt de clitoris die dieper in het lichaam nog aanwezig is aan de oppervlakte gebracht. De gynaecoloog verwijdert eerst het littekenweefsel dat door de besnijdenis is ontstaan. Daarna wordt de clitoris vrijgemaakt, naar voren gebracht en in de nieuwe positie gehecht. Soms wordt de clitoris bedekt met een stukje beschermend slijmvlies uit de binnenkant van de vagina. De plastische chirurg en gynaecoloog kan eventueel de schaamlippen ook herstellen. (Voor meer informatie zie Folder/Link). Deze operatie wordt onder narcose gedaan, of met een ruggenprik. Net als elke operatie is er kans op complicaties zoals kans op bloedingen, ontsteking of loslaten van hechtingen. Zelden is er een nieuwe operatie nodig.

Bespreek alle opties met uw behandelaars zodat er voor uw passend gehandeld kan worden. Denk daarbij na wat voor uw belangrijk is en wat u wilt bereiken met de behandeling.

In een landelijke samenwerking met verschillende organisaties die veel kennis en kunde hebben over VGV in Nederland is het Amsterdam UMC gestart met een onderzoek naar hersteloperaties.

Het eerste deel van het onderzoek zal bestaan uit het interviewen van vrouwen die de operatie in Nederland in de afgelopen jaren hebben ondergaan. Hoe hebben zij de operatie en de zorg ervaren. Welke adviezen hebben jij voor de zorgverleners en hoe zouden we deze operatie en zorg in Nederland moeten inrichten.

Bent u in Nederland geopereerd en zou u uw ervaringen met ons willen delen? Via onderstaande link vindt u meer informatie over dit onderzoek.

Zodra het volgende deel van het onderzoek start verschijnt die informatie ook op deze website.

Een sleutelpersoon komt soms mee naar je afspraken zoals bij de intake, de sleutelpersoon heeft vaak dezelfde achtergrond als u en spreekt daarbij vaak uw moedertaal. De sleutelpersoon vervult verschillende cruciale rollen:

1. Voorlichter, ondersteuner en begeleider: De sleutelpersoon kan emotionele steun bieden aan u tijdens de afspraak. Dit kan gaan om de geruststelling van u, het aanmoedigen van communicatie met uw arts, en het verlenen van algemene begeleiding tijdens het proces.
2. Bemiddelaar: u en uw arts hebben vaak een andere achtergrond, daarbij is het fijn om iemand erbij te hebben die beide culturen snapt. Zij kunnen daardoor cultuur verschillen (nuances/context) uitleggen aan beide kanten en zo misverstanden voorkomen.
3. Advocaat voor u: De sleutelpersoon kan optreden als een pleitbezorger voor u, ervoor zorgen dat u gehoord wordt, uw wensen en zorgen worden begrepen, en dat uw rechten worden gerespecteerd.

Tolken: soms als u Nederlands of Engels niet machtig bent is er een tolk nodig. In sommige gevallen is de sleutelpersoon een officiële tolk in andere gevallen kan het zijn dat we een tolk via telefoon. We streven erna dat deze persoon een vrouw is, maar dat is niet altijd mogelijk.

Het is van cruciaal belang dat u een vertrouwensband hebt met de sleutelpersoon. Dit help om der ervaring minder stressvol te maken en de communicatie tussen u en de zorgverleners te vergemakkelijken. Mocht u zich er niet fijn bij te voelen geeft dit direct aan zodat wij u hierin kunnen helpen en ondersteunen.